لنډه کيسه: غلا

داستان کوتاه مزاحمتمثل همیشه، ذکیه جان امروز نیز با رد شدن از مقابل دفترم با تبسمی ملایمی گفت: سرمعلم صاحب اجازه مزاحمت است؟گفتم: بلی، مهربانی.با گفتن سلام و صبح بخیر با سرعت به صنف درسی اش رفت. من مصروف مطالعه نامه های صندوق شکایات مکتب شدم. اینبار هم تعداد نامه ها زیاد بود. شکایاتی که هر ماه به ارزیابی آن می پردازیم.با خواندن نامه ها عصبانیتم نسبت به شاگردان و معلمان بیشتر شد. دو سوم شکایت ها متوجه ذکیه جان می شد.معلمان نوشته بودند که ذکیه جان با حرف ها و کنایه هایش آنان را به باد مسخره می گیرد و هر روز آزار و اذیت می کند.شاگردان نوشته بودند که استاد ذکیه با وعده های شیرین فریبکاری می کند و در ارزیابی های روزمره هیچ نمره کمکی به شاگردان نمی دهد.با فکر کردن در مورد عادات و برخورد های ذکیه جان که من از آن متاثر گشته ام، خواستم تمام نامه هایی را که در آنها از ذکیه جان شکایت شده است، یکی یکی پاره کنم. اما فکر کردم بهتر است که با خود به خانه ببرم و بسوزانم. ترسم این بود که اگر این همه نامه ها بدست مدیر و در نهایت بدست هیات های معارف بافتند، با ذکیه جان برخورد نادرست خواهد شد و این چیزی بود که من نمی خواستم. غرق در همین فکر بودم که صدای مرا تکان داد: "مزاحمت کنم."خودش بود، ذکیه جان بود. نفسی عمیقی کشیدم و با کمی عصبانیت گفتم: بلی، مهربانی!!!ذکیه جان با تبسم و خنده ی شیطنت آمیزی گفت: "مزاحمت کردم" و با سرعت از آنجا دور شد. 1403.3.14 +ليکل شوی په ۱۴۰۳/۰۳/۱۵ ساعت 11:15 AM ليکوال صديق الله بدر  |  لنډه کيسه: غلا...

لنډه کیسهعزتد ده بوري څلورلاري ته يې نږدې اندېښمنه ها خوا دېخوا وکتل او یو دم يې موټر له عمومي سرک نه اکسوس خپرنځي ته نږدې کوڅې ته تاو کړ. څو سورلیو پرې غږ وکړ: (( ولې داسې تاو شوې. چېرته مو بیایې؟))ډرېور ته زنګ راغی. موبایل يې غوږ ته کړ: ((ښه، ښه. کور ودان چې و دې ویل، سهي ده پل سرخ څخه نه د شورا سرک نه وځم.))موبایل يې چې بند کړ، لږ څه يې شاته مخ ورکوږ کړ او ويې ویل: ((خدای دې خیر کړي، ښار ته مو بیایم.))له درېیمې څوکۍ یوه سورلي غږ وکړ: ((که موږ درته ویلی چې داسې ځه والله که په عمر کې هم لاړ شې. سل بهانې راوړې او زیاتې پیسې غواړې.))ډرېور په خندا وویل: ((هو، سمه خبره کوې، لږه ستونزه وه.))آرتل پله ته نږدې له ځان سره وبوګنېد: (( اوه، خدایه! اوس دوی سره څه وکړم. د وتو لار هم نشته...))څنګ سېټ کې ناست، سورلي ورنه وپوښتل: (( څه دې وویل، پوه نه شوم.))ده سم له واره ځواب ورکړ: ((ترافیک مې ښودل.))ترافیک يې مخې ته ودرېد او ده ځای په ځای برېک ونیو. د عقب نما ښېښې له شانه يې خپل لیسنس او جواز سیر دواړه واخیستل او له موټر نه ښکته شو.ترافیک په غوسه ورته وویل: ((له ده بوري نه چې دې ځان رانه پناه کړ، پوه شو چې دلته دې باید وګورو.)) ترافیک له موټر نه تاو راتاو شو او بیا مخامخ ډرېور ته ودرېد: (( پلېټ نمبر دې چېرې، ولې دې نه دی لګولی؟ ما ویل چې څه کیسه خو شته چې تېښته کوې.))ډرېور غاړه کږه کړه: (( صاحب! لږ ډېر خېرن شوی و، کور ته مې یووړ چې ويې مينځي. په وتو کې رانه هېر شو.))- د نن خبره نه ده، دا درېیم څلورم ځل دې دی چې خلک پاذابوې او کوڅه په کوڅه يې ګرځوې.یو هلک چې د ده له موټر نه ښکته شوی و، وویل: ((صاحب، ښه شارګشت يې راکړ، نېغ سرک يې پرېښود او د شورا له سرک نه يې را وویستو.))ترافیک بیا وپوښتل: لنډه کيسه: غلا...